Ο νόμος περί δανείων του Rubio υπόσχεται τόκο 0%, αλλά δεν αποδίδει

Ο γερουσιαστής της Φλόριντα Marco Rubio εισήγαγε κάποια πραγματικά καινοτόμα προτεινόμενη νομοθεσία για την αντιμετώπιση της κρίσης των φοιτητικών δανείων.

Οι όροι επικεφαλίδας είναι επιτόκιο 0% και βελτιωμένη αποπληρωμή βάσει εισοδήματος. Και τα δύο θα ήταν μια βελτίωση.

Δυστυχώς, ο νόμος περί δανείων είναι πιθανό να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα διορθώνει.

Βασικά στοιχεία του νόμου για τις ευκαιρίες μόχλευσης για τους Αμερικανούς τώρα (ΔΑΝΕΙΟ).

Σύμφωνα με το Νόμος ΔΑΝΕΙΟΥ, τα νέα ομοσπονδιακά φοιτητικά δάνεια δεν θα χρεώνουν τόκους. Αντίθετα, χρεώνουν μια αμοιβή χρηματοδότησης όταν το δάνειο δανείζεται για πρώτη φορά.

Για τους προπτυχιακούς φοιτητές, υπάρχει εφάπαξ τέλος χρηματοδότησης 20%. Για μεταπτυχιακούς φοιτητές και γονείς, το τέλος χρηματοδότησης εκτινάσσεται στο 35%.

Το πρόγραμμα αποπληρωμής προεπιλογής είναι ένα πρόγραμμα αποπληρωμής με βάση το εισόδημα που χρεώνει τους δανειολήπτες το 10% του διακριτικού τους εισοδήματος. Ωστόσο, οι δανειολήπτες θα έχουν τη δυνατότητα αποπληρωμής με ένα τυπικό πρόγραμμα αποπληρωμής 10 ετών. Οι δανειολήπτες τόσο γρήγορα θα μπορούσε να επιστραφεί εν μέρει η προμήθεια χρηματοδότησης.

Συγκεκριμένα, η αποπληρωμή βάσει εισοδήματος είναι αυτόματη. Οι δανειολήπτες δεν θα έπρεπε να υποβάλλουν αίτηση κάθε χρόνο χειροκίνητα.

Το πρόβλημα με το δάνειο με επιτόκιο 0% της Rubio

Η ιδέα του επιτοκίου 0% συνήθως ακούγεται πολύ καλή για να είναι αληθινή. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σίγουρα πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Τα τεράστια «χρηματοδοτικά τέλη» σημαίνουν ότι ο δανεισμός χρημάτων για το σχολείο εξακολουθεί να είναι ακριβός.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι δανείζεστε 10.000 $ για να πληρώσετε για ένα έτος μεταπτυχιακών σπουδών. Με δανεισμό αυτών των 10.000 $, συμφωνείτε να αποπληρώσετε στην κυβέρνηση συνολικά 13.500 $ (τα αρχικά 10.000 $ συν το τέλος χρηματοδότησης 35%).

Πώς συγκρίνεται αυτό το δάνειο με ένα παραδοσιακό δάνειο που χρεώνει τόκους και όχι τεράστιες προμήθειες; Εάν δανειστήκατε τα ίδια $10.000 για το σχολείο και ξεπληρώσατε το χρέος σε διάστημα δέκα ετών, αυτό ισοδυναμεί με επιτόκιο 6,3%.

Τα μαθηματικά γίνονται πολύπλοκα γρήγορα, αλλά το σημαντικό είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν κόστη δανεισμού που σχετίζονται με αυτά τα δάνεια. Το να τους αποκαλούμε δάνεια με επιτόκιο 0% χωρίς αυτό το πλαίσιο είναι εξαιρετικά παραπλανητικό.

Το μεγαλύτερο ζήτημα με τον νόμο περί δανείων

Το σχέδιο του Ρούμπιο είναι μια συναρπαστική άσκηση σκέψης.

Θεωρητικά, καθιστά το κόστος του δανειολήπτη πολύ πιο απλό. Απλοποιεί επίσης την αποπληρωμή.

Η προσέγγιση Rubio μπορεί να είχε νόημα εάν σχεδιάζαμε ένα ομοσπονδιακό σύστημα φοιτητικού δανείου από την αρχή.

Δυστυχώς, έχουμε ήδη ένα εξαιρετικά περίπλοκο σύστημα. Έχουμε πάρα πολλούς τύπους δανείων, πάρα πολλούς εξυπηρετητές, πάρα πολλά σχέδια αποπληρωμής και πάρα πολλούς κανόνες. Η απλότητα πρέπει να είναι ο στόχος.

Ο νόμος για τα δάνεια δημιουργεί δύο σημαντικές επιπλοκές στα ομοσπονδιακά φοιτητικά δάνεια.

1. Κάνει χάος στους σημερινούς μαθητές. Το σχέδιο του Ρούμπιο θα σήμαινε ότι όλα τα νέα φοιτητικά δάνεια θα εκδίδονταν με υψηλές χρεώσεις χρηματοδότησης. Πώς διαχειρίζεται το χρέος ένας φοιτητής που έχει δύο χρόνια παλιά δάνεια και δύο χρόνια νέα δάνεια; Πώς χειρίζονται οι δανειολήπτες και οι εξυπηρετητές δύο εντελώς διαφορετικά ομοσπονδιακά συστήματα;
2. Κάνει την πληρωμή για το κολέγιο πιο μπερδεμένη. Εάν ο νόμος περί δανείων γίνει νόμος, θα ήταν δύσκολο για τους φοιτητές να συγκρίνουν τα ομοσπονδιακά δάνεια με τα ιδιωτικά δάνεια. Πώς συγκρίνει ένας 18χρονος φοιτητής ένα ιδιωτικό δάνειο με ένα δάνειο με επιτόκιο 0% με τεράστια χρηματοδότηση;

Σκέψη Σέρπα: Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο νόμος περί δανείων δεν θα έκανε τίποτα για να διορθώσει την κρίση των φοιτητικών δανείων. Δεν μειώνει το κόστος του κολεγίου. Στην καλύτερη περίπτωση, κάνει τη ζωή με το χρέος πιο διαχειρίσιμη.

Η μαζική μεταρρύθμιση είναι καλή ιδέα, αλλά οποιεσδήποτε πραγματικές αλλαγές θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το κόστος του σχολείου.

Τι είναι σωστό ο νόμος περί δανείων

Επί του παρόντος, ο ομοσπονδιακός νόμος εμποδίζει την IRS να μοιράζεται πληροφορίες εισοδήματος με το Υπουργείο Παιδείας, εκτός εάν ο δανειολήπτης εξουσιοδοτήσει τη γνωστοποίηση. Αυτός ο κανόνας είναι ο λόγος για τον οποίο οι δανειολήπτες πρέπει να πιστοποιούν το εισόδημά τους κάθε χρόνο για να παραμείνουν εγγεγραμμένοι σε προγράμματα αποπληρωμής με γνώμονα το εισόδημα.

Το σχέδιο του Rubio να αυτοματοποιήσει την εγγραφή στο IDR συζητήθηκε εδώ και χρόνια από μέλη και των δύο κομμάτων, αλλά δεν έγινε ποτέ νόμος.

Υπάρχει δικομματική υποστήριξη για την αυτοματοποιημένη εγγραφή IDR και δεν υπάρχει καλό επιχείρημα εναντίον της. Ας ελπίσουμε ότι το Κογκρέσο μπορεί να εγκρίνει κάποια νομοθεσία για να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα που μπορεί να διορθωθεί.

Ο Νόμος ΔΑΝΕΙΟΥ έχει καμία πιθανότητα να περάσει;

Ο Rubio έχει εισαγάγει αυτήν την προτεινόμενη νομοθεσία πολλές φορές και δεν έχει περάσει ποτέ.

Η υποστήριξη των Ρεπουμπλικανών για το νομοσχέδιο φαίνεται πολύ περιορισμένη και η υποστήριξη των Δημοκρατικών φαίνεται ανύπαρκτη.

Με άλλα λόγια, ο νόμος περί δανείων είναι απίθανο να γίνει νόμος, ανεξάρτητα από το πόσους τίτλους επιτόκιο 0% βλέπετε.